تاثیر استرس پریزماتیک عمودی بر پتانسیل برانگیخته بینایی دو چشمی

هدف: ارزیابی تاثیر استرس پریزماتیک عمودی برسیگنال‌های پتانسیل برانگیخته بینایی دو چشمی در فرکانس‌های فضایی مختلف. روش پژوهش: با استفاده از الگوهای تحریکی شطرنجی که در دو فرکانس فضایی پایین معادل 48/0 سیکل بر درجه و متوسط معادل 18/2 سیکل بر درجه با فرکانس زمانی 4 هرتز معکوس می‌شدند، تاثیر افزایش استرس بینایی ناشی از منشور عمودی در سه مرحله با منشورهای 1 و 2 و 3 دیوپتری و یک بار هم بدون این استرس (4 مرتبه) بر پاسخ‌های برانگیخته بینایی مطالعه گردید. این طرح بر روی 23 شرکت کننده (11 مرد و 12 زن) با دستگاه بینایی طبیعی (پریزم ورژنس عمودی و دید بعد طبیعی) انجام شد. در همه شرکت کنندگان دامنه و زمان تاخیر مولفه‌های N75، P100 و N135 در استرس‌های پریزماتیک عمودی مختلف ایجاد شده، اندازه‌گیری شدند. برای مقایسه میانگین دامنه و زمان تاخیر در استرس‌های پریزماتیک عمودی مختلف، روش آماری تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر استفاده شد. یافته‌ها: در نتیجه اعمال استرس پریزماتیک عمودی، دامنه مولفه‌های N75 ، P100 و N135 در هر دو فرکانس فضایی پایین و متوسط روند رو به کاهش را نشان می‌دهند (001/0P<). این روند رو به کاهش با افزایش میزان استرس پریزماتیک بیش‌تر می‌شود، در حالی که زمان تاخیر این مولفه‌ها در اثر اعمال استرس پریزماتیک عمودی، در هر دو فرکانس فضایی پایین و متوسط روند رو به افزایش را نشان می‌دهد (001/0P<). نتیجه‌گیری: همان طور که بر اساس یافته‌های بالینی استرس‌های پریزماتیک عمودی موجب شکایات چشمی می‌شوند، در آزمون VEP نیز در همه مولفه‌های این سیگنال، متغیر‌های دامنه و زمان تاخیر تحت تاثیر استرس پریزماتیک عمودی قرار می‌گیرند. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1391؛ دوره 17، شماره 3: 239-232.